Stedelijke gebieden kunnen minder terugvallen op een sociale cohesie in de wijk
De mate waarin Nederlanders betrokkenheid en sociale cohesie ervaren in hun buurt loopt sterk uiteen. Vooral de stedelijke gebieden worden door haar bewoners omschreven als wijken met relatief weinig sociale cohesie en betrokkenheid. Buurtgenoten in deze gebieden signaleren dat in hun wijk mensen minder snel voor elkaar zorgen als dat nodig is dan in niet-stedelijke gebieden.
Buurtgenoten signaleren wel, maar zijn geen vanzelfsprekend vangnet
Maar liefst vier van de tien Nederlanders signaleren in hun buurt iemand (of meerdere personen) waarvan zij vermoeden dat zij de hulp die ze nodig hebben niet voor zichzelf kunnen regelen. Een kwart van de Nederlanders heeft het idee dat de mensen die in hun wijk een hulpvraag hebben ook daadwerkelijk worden opgevangen door buurtbewoners. Hoewel de sociale betrokkenheid in de stedelijke gebieden relatief lager ligt, lijkt de hulpvraag in deze gebieden hoger. De helft van de bewoners in deze stedelijke gebieden ziet in hun buurt iemand waarvan zij vermoeden dat die de benodigde hulp voor zichzelf niet kan regelen.
Een van de tien Nederlanders geeft aan zelf niet te weten hoe ze hulp kunnen regelen als dat nodig is
Als het gaat om regelen van zorg of hulp als zij dit nodig hebben, blijken Nederlanders van gemengd vertrouwen. De helft van de Nederlanders verwacht deze hulp zelf te kunnen regelen. De overige Nederlanders zijn hier onzeker over. Eentiende geeft zelfs expliciet aan niet te weten hoe zij zorg of hulp kunnen regelen als zij dit nodig hebben.
Hulp bieden is normaal, maar wel als iemand erom vraagt
Nederlanders voelen een drempel om ongevraagd hulp te bieden aan buurtbewoners. Hoewel driekwart het normaal vindt om buurtgenoten te helpen, denkt een kwart dat buurtgenoten niet op hun hulp zit te wachten. Deze drempel is niet ongegrond. In het onderzoek komt naar voren dat zes van de tien Nederlanders ongevraagd advies over hun leven niet op prijs stelt.
Hulp aan familie geven Nederlanders regelmatig, tegenover onbekende buren heerst afwachtende houding
De eerste hulpverlening verwachten Nederlanders van familie en vrienden. In hun ogen is het de familie en vrienden die verantwoordelijk zijn voor het signaleren of iemand hulp nodig heeft. Een ruime meerderheid van de Nederlanders biedt ook weleens hulp in deze directe kring. Hoe meer afstand in de relatie, hoe minder vaak er hulp geboden wordt. Nederlanders zijn kritisch tegenover de toenemende eigen verantwoordelijkheid die wordt gelegd bij burgers. Vooral in de stedelijke gebieden, waar minder sociale cohesie bestaat, wordt de rol om een oogje in het zeil te houden of mensen hulp nodig hebben vaker dan in niet-stedelijke gebieden verwacht van de gemeente.