Dit jaar zijn wij met ons binnenbuurtje weer naar de theetuin en op de fluisterboot in Overleek geweest, maar het was geen Overleek Overnieuw. Vlak na het uitje van vorig jaar overleed zoals bekend Leon Deben, die er toen als binnenbuurter nog bij was. Halverwege dit jaar moest een ander lid verder in een rolstoel en vlak voor vertrek bezweek de knie van een derde lid. De opengevallen plaatsen zijn gelukkig gevuld en wij hadden zelfs een grotere fluisterboot nodig, zoals er langzamerhand ook voor onze huiskamerbijeenkomsten stoelen bij de buren geleend moeten worden. Het netwerk van het Stadsdorp in onze binnenbuurt groeit dus, maar kan het ook een vangnet blijven bieden? Wat doen we als iemand niet meer (zelfstandig) naar bijeenkomsten kan komen of het letterlijk en figuurlijk niet meer kan volgen? Naast gezelligheid met elkaar willen wij ook zorg hebben voor elkaar: een rustige hoek in de Plantage, enkel huiskamers die met de lift bereikbaar zijn en in geval van hoge nood aangepaste toiletten. Kan iemand niet zo goed meer komen, wordt het een kwestie van gaan: op bezoek gaan, op de koffie komen. Kan iemand het niet zo goed meer horen of volgen, wordt luisteren de kunst: geen gezellige drukte en rustig blijven. Wij zijn er pas gerust op, als wij van alles bedacht en gedaan hebben om op te vangen wat niet meer kan. Die rust hebben wij het afgelopen jaar leren nemen en geven. U hoort weer van ons: wees daar gerust op!