Van het Occo Hofje naar digitale ZOOM
Ons stadsdorpkoor bestaat al een paar jaar. Voordat Corona samenzang onmogelijk maakte, zongen wij in de kapel van het Occohofje. Met zijn twintigen keken we vanuit de kerkbanken naar Herbert de Jonge, die voor het altaar stond te dirigeren onder Christus aan het kruis. Via Herbert zongen wij liedjes als ‘The rythm of life is a powerful beat’ of ‘Oh klaag toch niet’ naar de beeltenis van de bloedende Here Jezus. Het klonk niet bepaald hemels, maar ach, het was fijn om te doen. We werden er vrolijk van. Toen kwam Corona. Wij kregen na enige tijd dit bericht van Herbert:
Hallo lieve mensen van het Stadsdorpkoor,
Hoe gaat het ermee?
Ik ben gelukkig gezond.
Jammer dat de Covid zo lang duurt en we elkaar niet kunnen ontmoeten.
Maandag a.s. daarom maar weer eens een ZOOM-ontmoeting voor wie dat wil en kan. Van 20-21 uur.
Dit wil ik zo om de 2 weken gaan doen.
Ik wens iedereen veel sterkte en gezondheid de komende tijd!
Hartelijke groet, Herbert
ZOOM-zingen is ook Leuk!
Het is een raar gedoe, dat zoomen, maar technisch niet onoverkomelijk. En het wordt leuk door Herberts onnadrukkelijke leiding. We praten wat en leggen ons neer bij de beperkingen van de zoom. Het is niet anders. Wij zingen samen met een professioneel koor op YouTube onze eigen liedjes, de microfoons staan uit, we horen elkaar niet. Het is behelpen, maar Herbert doet hartverwarmend zijn best om ons uit onze schulp te krijgen. En dat lukt, echt waar.
In de zomer hebben we een paar keer buiten in de zon staan zingen op de campus van de UvA met een gebouw in de rug waar het geluid tegen terugkaatste. Voorbijgangers bleven soms staan, luisterden even en liepen gelukkig al snel weer door. Het deed me denken aan het straattheater, dat ik vroeger wel eens met studenten deed. Toen vond ik dat ook al gênant, maar het kon nou eenmaal niet anders. Er was geen ruimte of mogelijkheid om binnen op te treden. Nu ook niet, de oorzaak is alleen totaal anders.
Het weer sloeg om, we zouden in een oud laboratorium van de UvA gaan repeteren, maar vanaf 19 november verbood het kabinet samen zingen in een groep van meer dan twee mensen. Voor kerken werd een uitzondering gemaakt, maar wij hebben eigenlijk nooit overwogen de kapel van het Occohofje te gaan besmetten.
We zijn weer gaan zoomen. We zijn er nu aan gewend. We kunnen het!
Veel koorleden schrikken terug voor de technische obstakels, maar er zijn behulpzame mensen in de buurt, die willen helpen met het instellen van een smartphone of een laptop of een tablet. Of een grote computer natuurlijk.
Dit is de laatste mail, die we onlangs van Herbert kregen:
Ha Lieve mensen van het Stadsdorpkoor 10acht10,
Ik hoop dat het goed met jullie gaat en dat je nog niet bent uitgegleden op een bevroren brug!
Er zit nog weinig schot in de afname van het aantal Covidbesmettingen.
Het zal op z'n minst nog een aantal maanden duren voor we elkaar weer kunnen zien en we weer samen kunnen zingen.
Een aantal van jullie hebben een druk sociaal leven, maar een aantal zal deze tijd wel erg weinig mensen zien. Aarzel niet om aan de bel te trekken!
Met elkaar wat uitwisselen en 1 of 2 liedjes zingen.
Wie ik daar niet zie wens ik alvast Prettige Kerstdagen en een Goed Nieuwjaar!
Liefs van jullie dirigent Herbert (met wie het overigens goed gaat)
Doe mee!
Graag zou ik deze oproep van Herbert willen rondbazuinen: doe toch mee!
Wil je niet zoomen, zoom dan toch mee! Van zingen word je blij!!!