door Nienke Meeter en met foto’s van Kees Veiling
Dappertutto betekent ‘overal’ in het Italiaans. Dit restaurant is enkel en alleen te vinden op de Mauritskade, om de hoek van de Dapperstraat. Ken en Guido maken daar Italiaanse oma-gerechten. Geen pasta of pizza, maar ouderwetse schotels zonder liflafjes.
Laat ik nou een oma gehad hebben met een hotel op Sicilië, waar een kokkin menu’s kookte, die ik me een halve eeuw later nog kan herinneren, zoals de ‘rotolo’, die ik gisteren heb afgehaald, een rol gevuld met ‘cime di rapa’ - wat dat ook moge zijn- met rozijnen, knoflook en pijnboompitten, ricotta en Toscaanse braadworsten, gegratineerd in een rijke tomatensaus. Net als de kalfsborst en de courgetteschotel was alles even heerlijk.
Wij hadden twee voorgerechten en twee hoofdgerechten voor ons tweeën. Dat was te veel. Ik heb gauw wat over was in de ijskast gezet. Dat hebben we dan vanavond nog. Ik heb er al de hele dag zin in, maar ik blijf er met mannenmoed tot vanavond vanaf.
Als je voor elf uur opbelt naar Dappertutto, kun je een menu uitzoeken om later op de middag af te halen. Guido en Ken hebben dan een papieren tas vol pakketjes voor je klaar gemaakt. Zij missen de warmte van hun kleine restaurant heel erg. De band met de klanten die zij konden vertroetelen met lekkere hapjes, is nu beperkt tot vijf minuten converseren met mondkapjes op.
Ze doen alles zelf: schoonmaken, administratie, koken en inpakken. Voor de Kerstdagen hebben ze goed gedraaid, met Oud en Nieuw ook, nu is januari behoorlijk slap. Ze zullen niet van ellende omkomen zonder onze steun, maar tot ze weer open kunnen gaan, willen ze je graag troosten met hun heerlijkheden, ook zonder Italiaanse oma.
Als je minder mobiel bent is het reizen met het OV een behoorlijke opgave. Welke stappen moeten we maken om het OV toegankelijk(er) te maken?
Samen kijken naar de film Groenkijkers en concrete plannen voor een groenere stad.