Vorig jaar kwam ons jaarlijkse uitje naar Overleek te vervallen in verband met de eerste Corona golf. Dit jaar was het de vraag of de derde golf voldoende zou afvlakken om de maatregelen te kunnen versoepelen. Half juni was dat het geval en konden wij op anderhalve meter aan gescheiden tafeltjes op het terras en met maximaal 15 mensen in de boot afspreken.
Toen bleek de Theetuin zo overspoeld met belangstelling, dat wij daar niet konden opstappen. Met inzet van onze K&K mascotte en joker kregen wij het voor elkaar: voor ons werd een uitzondering gemaakt.
Maar in die twee jaar tussen 2019 toen en 2021 waren wij zelf een stuk ouder en helaas ook een vaste deelneemster armer geworden. De Queen of the Boat was niet meer: haar zetel en zonnehoed midden in de boot bleven leeg. Het inschepen van Noortje was traditiegetrouw een scheepsoefening, die nu van pas kwam voor andere deelnemers.
Jonger waren wij er niet op geworden, zoveel was vooraf en werd ook de dag zelf wel duidelijk. Met bij vlagen windkracht 6 varen en van en aan boord gaan verliep gelukkig zonder ongelukken. Afgemeerd voor een sanitaire stop werden wij juist nat, maar dan van het buiswater.
Bij het instappen werden wij uitgezwaaid, want meevaren zat er niet (meer) in voor iedereen. Het weer zat er net als de wind juist goed in, geen onverwachte stortbuien, maar juist zonnebaden als die wind de wolken had weg geblazen. Koffiedrinken kon op het terras, picknicken in de boot en met vers geplukte munt werd er thee gezet.
Zo werd ons uitje een lustrumviering en zo leek het eerst even over met Overleek, nu durven wij toch weer te hopen op Everleek, al hebben wij zelf het eeuwige leven niet. Carpe Diem dus of het gerafelde touwtje weer in elkaar draaien.