10 Jaar geleden was ik met mijn 8 jaar oudere broer in het park van de Montjuic heuvel bij het stadion. Voor de ingang is een plakaat waarop staat: “Ter ere van de organisatoren van de alternatieve Olympische Spelen”. Daar hoorde ik voor het eerst dat mijn vader een van de organisatoren was. Bijna niemand weet het nog, dat in de dertiger jaren in Barcelona alternatieve Olympische Spelen werden georganiseerd, als tegenwicht tegen de spelen in Berlijn. Aan deze spelen, die plaats zouden vinden van 19 tot 26 juli 1936, zouden 22 landen meedoen. De atleten waren al in Barcelona, alles was klaar, maar een dag voor de aanvang, op 18 juli 1936, brak de Spaanse Burgeroorlog uit. De spelen zijn niet doorgegaan. Ik heb mijn vader nauwelijks gekend. Er is maar een foto van mij met mijn vader toen ik anderhalf jaar was. Na de Spaanse Burgeroorlog, toen Franco aan de macht kwam, moest mijn vader als “rooie linkse” onderduiken. Als klein kind mocht ik dat niet weten omdat ik me kon verspreken. In 1940 is hij overleden. Zelfs zijn overlijden en begrafenis heb ik niet meegemaakt, het is een groot zwart gat. Pas 10 jaar geleden hoorde ik welke rol hij gespeeld had. Trots: Deze daad tegen het fascisme mag niet vergeten worden. En er zijn meer voorbeelden van massaal verzet uit mijn jeugd in Barcelona. We zijn een eigenwijs volkje!